Ապաշ­խա­րու­թ­յան այս ինչ դռ­ներ են Բաց­վել մեր ա­ռաջ. Դու վեր­ջին ան­գամ կան­չում ես մեզ, Տե՛ր, Փրկ­վե­լու հա­մար։

Ի՞նչ է մար­դը, և ի՞նչ է նրա օ­գու­տը։ Ո՞րն է նրա բա­րի­քը, ո՞րն է նրա չա­րի­քը։ Մար­դու օ­րե­րի թի­վը ինչ­քան էլ շատ լի­նի, հա­ր­յուր տա­րի է։

«Երաժշտությունը մեր տարաձայնությունները հաղթահարելու կարողություն ունի: Չնայած իմ կյանքի գերնպատակը մարդկանց հնարավորինս շատ ծառայելն է, բայց երաժշտությունը մարդկանց կարող է օգնել այնպես, ինչպես ես չեմ կարող»,- երաժշտական առաջին ալբոմի թողարկման առնչությամբ իր իսկ կայքէջում գրել է Դալայ Լաման:

Վա՜յ ձեր այդ հզոր­նե­րին, ո­րոնք գի­նի են ըմ­պում, և ձեր իշ­խան­նե­րին, ո­րոնք խառն­ված թունդ օ­ղի են խմում, ո­րոնք կա­շառ­քի հա­մար ար­դա­րաց­նում են ամ­բարշ­տին և ար­դա­րի ի­րա­վունքն են գո­ղա­նում:

Տե՛ր, երբ մենք առյուծ ենք, Դու մեր առջևից ես քայլում. Իսկ երբ զոհաբերված գառ ենք, Դու մեզ գրկած ես տանում։

Ե­թե հա­րուս­տը վտանգ­վի, բա­րե­կամ­նե­րը նե­ցուկ կլի­նեն նրան, իսկ երբ աղ­քատն է ընկ­նում, ծա­նոթ­նե­րից իսկ հե­ռու է վան­վում։

Պար­սա­տի­կի մի փոք­րիկ քա­րով Դա­վի­թը ջն­ջեց հզոր Գո­ղիա­թին. Լի­նելու­թ­յան այս քա­րան­ձա­վում, Գե­րի ենք տար­վել այ­սօր Գո­ղիա­թից...

Սուրբ Գր­քի տվյալ­նե­րով` դաջ­վածք­նե­րը ե­ղել են սգո ար­տա­հայ­տու­թյուն Աստ­ծուն չճա­նա­չող ազ­գե­րի մեջ: Սա­կայն Աստ­ված իր ընտ­րած ազ­գին` Իս­րա­յե­լին, պատ­վի­րեց հե­ռու մնալ թե՛ այդ սո­վո­րու­թյու­նից, թե՛ մնա­ցած բո­լոր ան­բա­րո սո­վո­րու­թյուն­նե­րից, որ ար­մա­տա­ցել էին այդ ազ­գե­րի մեջ: Դաջ­ված­քի մշա­կույ­թը, փաս­տո­րեն հե­թա­նո­սա­կան հիմ­քեր ու­նի: Այ­սօր դաջ­ված­քը փոր­ձում են մի նոր ո­րա­կի ու մա­կար­դա­կի վրա ներ­կա­յաց­նել` որ­պես ար­վեստ:

Յու­րա­քան­չ­յուր մար­մին միա­նում է իր տե­սա­կին, և յու­րա­քանչ­յուր մարդ հա­րում իր նմա­նին։ Ի՞նչ հա­րա­բե­րու­­թյուն կա­րող է լի­նել գայ­լի և գա­ռան միջև։ Ի՞նչ խա­ղա­ղու­թ­յուն կա­րող է լի­նել բո­րե­նու և շան միջև, և ի՞նչ խա­ղա­ղու­թ­յուն՝ հա­րուս­տի և աղ­քա­տի միջև։ Ա­ռ­յուծ­նե­րի որ­սը ա­նա­պա­տի վայ­րի է­շերն են, այդ­պես էլ հա­րուստ­նե­րի կե­րա­կու­րը աղ­քատ­ներն են։

Տո­ղե­րը սուր­բգ­րա­յին են, պատ­կա­նում են մի ի­մաս­տուն մար­դու` Սի­րա­քի գր­չին: Եվ քա­նի որ «հան­ճա­րե­ղու­թյունն սկս­վում է այն­տեղ, որ­տեղ ա­վարտ­վում է կար­ծե­ցյալ կա­րե­լիու­թյու­նը», չենք հա­մար­ձա­կվի դույզն-ինչ ձևա­փո­խել հան­ճա­րեղ մտ­քի խոս­քի կա­ղա­պա­րը: